BLOG

Bizler, sen, ben, o biz siz yani hepimiz yaşaayan bireyleriz. Doğuyoruz, gözümüz açılıyor, öğreniyoruz, okuyoruz, bilgilerimiz birikiyor beyinlerimizde. Gözlemliyoruz, okuyoruz, elimizden geldiğince bir şeyler üretiyoruz, buna da "YAŞAM" diyoruz. Yaşamın aslında "ZAMAN İÇİNDE SEYAHAT" olduğunu düşünmüyoruz. Ve bir gün geliyor "ARKAMIZA BAKIYORUZ". Aslında bunu her zaman yapıyoruz, bir iş yaparken daha önce nasıldı? Şöyle mi yaparsam, yoksa böyle mi yaparsam diye kafamızı yorup, yarınlar için en iyi olacağına inandığımıza "KARAR VERİYORUZ ve YAPIYORUZ".
Yaşamımız gördüklerimiz ve deneyimlediklerimizle ve algıladıklarımızla bizleri sarıyor. Giderek büyüyüen bir kartopu gibi oluyor. Zamanla herşey değişiyor. Her şeye bakış açılarımızda edindiğimiz deneyimlere göre değişiyor ve değişimin içerisinde kendimizin bile nereye gittiğini göremiyoruz.
Bir gün gelip benzerini yaşadığımızda, geçmiş ile yüzleşiveriyoruz."Hafıza-ı beşer nisyan ile maluldür" desekte, önemli hususları yazmadığımızdan, hep aynı hayat denilen kısır döngüde "hata üstüne hata" yapar dururuz. Sonrada "BAŞARI" bekleriz. Çocuğumuz, torunumuz "sizin zamanınızda nasıldı?" diye sorduğunda, bakarız boş boş.. Geçiştirmek içinde sadece çocukluğumuzu anlatırız. Tipik "SÖZEL BİREY"izdir, ona gösterebileceğimiz bir nesnel kanıt yoktur elimizde, ne bir fotograf ne de bir video, ne de bir yazılı notumuz gibi
Toplumlarda aynı aslında ve gerçek olan ortak bir bileşkenin yansıması.
Toplumlarda değişik zamanlarda değişik ortak toplumsal yaşamını sürdürüyor, tıpkı sen, ben o, öteki gibi. olayları birileri yazmış mı diye araştırıyoruz. Bunu yazanlara tarihçi diyorlar. Halbuki hepimiz tarihçiyiz, kendi tarihini yazmadığımızdan biz tarihçi değil, seyirci oluyoruz.
Yaşamın bu süreğenliğinde sorunlar, çözümler vea ötelenmiş sorunlarda tıpkı insanların yaşamlarında olduğu gibi ortaya çıkıyor.Bu süreğenlikte değişik toplumsal ortak fikirler ve buna göre de yeni yaşam şekillenmeleri ortaya çıkıyor, tıpkı eski harflerden latin harflerine geçiş, kağıtlar üzerine aşkımızı yazıp postaya mektup atma yerine tüm toplumun artık postaneye gitme yerine cep telefonundan whats up uygulamasıyla sohbet etmesi gibi. Ve burada teknoloji toplumun yaşam tarzını belirlediği gibi hem bireyleri, hem de toplumları esir aldığı gibi bir esarete mahkum oluyoruz.
Toplumsal yaşamın değişik noktalarında değişik bakış açılarımız bilgimize, elimizdeki veriye, kültürümüze göre oluşuyor. Bunu çoğunluğumuz "BALIK HAFIZALI" "SÖZEL TOPLUM" olduk diye söylüyoruz, çok azımız ise yazmayı seçiyor. Keşke hepimiz "YAZAN BİREY" olabilsek, toplumumzda "YAZILI TOPLUM" olsa da, gelecek torunlarımız ve onlarında torunları bizlerin neler düşündüğünü "OKUSALAR" da bizlerden edindikleri deneyimleri kendi yaşam çemberlerinde kullanabilseler.
O nedenle bir BLOG oluşturmaya karar verdim.
Düşündüklerimi zaman ve mekan dinamiği içerisinde hem kendim, hem de başkaları görebilsin.
BAKALIM NE KADAR UZAK GÖRÜŞLÜ İMİŞİM.

---